woensdag 29 maart 2017

Van blanco naar lavendelblauw…


Achter de goudgele gloed van tarwevelden prijkt Le Mont-
Saint-Michel
Ik weet even niets te schrijven. Ik ben totaal blanco en beleef helemaal niets. Mijn leven kabbelt zich rustig voort, als een kreek in het Zeeuws-Vlaamse landschap. De inspiratie voor een stukje te schrijven. Waar haal ik dat toch weer vandaan? Je kunt het niet dwingen, het niet forceren. Nee. Zo werkt het echt niet. Het moet vanzelf komen. Een kleine prikkeling van een beeld die mijn geest prikkelt, kan al voldoende zijn. Misschien maar wat vakantiefoto’s bekijken van een aantal jaren geleden? Oude fotoalbums uit de kast halen of de back-up van de laptop opstarten? De techniek staat voor niets. Weg met die stoffige planken en muffe fotoboeken met half vergeelde foto’s. Met een druk op de knop breng ik de back-up zoemend in werking. De stilte van het huis doorbrekend. Verschillende digitale mappen komen op mijn scherm in beeld. Ingedeeld in Franse plaatsen: Etretat, Le Mont-Saint-Michel, Honfleur. Ik heb het voor het uitzoeken; ik klik op de eerste de beste map en waan me in de polders bij Le Mont-Saint-Michel. Dit is vakantie pur sang! Foto’s glijden aan mijn oog voorbij. Ik ontwaar een goudgele gloed van tarwevelden met daarachter op een rotsformatie het magnifieke bouwwerk van Le Mont-Saint-Michel. We fietsten door de Franse polders terwijl de zon tussen de wolken door naar ons knipoogde en langzaam onderging. Wat hadden we een prachtige vakantie toen! We peddelden over karresporen waar statige populieren ons vergezelden op onze tocht. Paarse toortsen van orchideeën sierden de kanten op. De avondlucht kleurde lavendelblauw. We leefden in een prachtig Frans schilderij. Monet was er niets bij…genieten van een vakantie in Frankrijk? Ik heb er weer al zin in! En die stukjes schrijven? Die komen dan vast vanzelf weer! On y va!
Lees ook:
De kunst van het stukje schrijven (juni 2015)
 
Copyright Corawriter 2017 ©

Geen opmerkingen:

Een reactie posten