zondag 30 december 2012

Witte parels als kerstcadeau


Tekst en fotografie: Cora Verhelst

Kerstmis  2012. Ik sta bij de boom. Onderaan de boom zie ik prachtige witte parels, ik wil ze tellen maar het zijn er teveel. Tijdens de mooiste tijd van het jaar krijg ik het prachtigste en niet betaalbaarste cadeau. Ik zou ze willen pakken en om mijn hals willen hangen. Maar ik laat ze aan de boom vastzitten. Daar komen ze het beste tot hun recht…

Regen, regen en nog eens regen. Al heel het jaar door. Toch besluiten we met Kerstmis ons niets aan te trekken van de natte weersvoorspellingen. We trekken geen regenpak aan en nemen geen paraplu mee. We stappen in de auto en rijden door het Zeeuws-Vlaamse landschap richting de Braakmanbossen. Bij het bordje dat aangeeft dat je naar rechts moet afslaan naar de Braakmanbossen Noord gaan wij linksaf. Een eindje verderop parkeren wij de auto. De hemel trekt open, grauwe wolken wijken uiteen. Links en rechts van ons akkers met donkerbruine klei, blinkend als een spiegel. Maar ook groene velden met lage dijkjes. Onvoorstelbaar dat ze vroeger dachten dat die de zee tegen hielden. Het is twaalf uur en voordat we het bos ingaan, schijnt een lage zon in ons gezicht. Terwijl we een walletje aflopen naar beneden krijgen we toegang tot het bos. Even verderop lopen we langs een watertje omzoomd met bomen en struiken.
De struik van de kardinaalsmuts draagt nog enkele oranjeroze vruchtjes. We lopen over een groen pad met af en toe kuilen. Als je niet uitkijkt, zak je een halve meter de grond in! We lopen verder langs een strook met bomen en zien een eekhoorn. Hij huppelt over de grond en wanneer we dichterbij willen komen, klimt hij de bomen in. Vlakbij het wandelpad ligt een omgezaagde boom. Witte zwammetjes bekleden de stam. Regendruppels hangen als parels aan de paddenstoelen. Dan schijnt de zon recht op de zwammetjes. De witte parels glanzen. Wanneer ik ze streel, voelen ze zacht aan. De zon verwarmt mijn handen. Het is winter maar ik beleef intensere ervaringen dan in de zomer.

Zomaar een weetje….
Wist je dat kerstmis in vroegere tijden ook al  het feest van het licht werd genoemd? Op deze dagen staat namelijk de zon op zijn laagst. Daarna gaan de dagen weer lengen. De heidenen vierden dit met diverse rituelen. Het vieren van de zonnewende en het verjagen van boze geesten deden ze met veel lawaai en herrie. Dit is de voorloper van ons oorspronkelijke vuurwerk.

Zomaar een spreekwoord uit de oude doos….      
Je zit te zwammen:
Je vertelt onzin.

Zomaar een beetje geschiedenis….
Toen de Christenen in ons land kwamen om het verhaal van het kind Jezus te verkondigen, merkten ze dat de oude rituelen van de heidenen moeilijk af te schaffen waren. Daarom besloten de Christenen om de geboorte van Christus tijdens de periode van de  zonnewenderituelen te vieren. Beide groeperingen hadden hiermee een overeenkomst: namelijk het vieren van het licht. Bij de Christenen wordt Jezus ook als het “Licht der wereld” beschouwd.

Zomaar wat kerstmis internationaal….
In Mexico begint het kerstfeest al op 16 december. Tot 24 december zijn er dan de “posada’s”. Dat zijn optochten van kinderen en volwassenen waarbij beelden van Maria en Jozef worden meegedragen. De Mexicanen spelen dan na hoe Maria en Jozef op zoek zijn naar een logeeradres. De baby Jezus wordt op de laatste dag meegedragen die op het einde van de avond in een kribbe wordt gelegd. 

zaterdag 15 december 2012

Zatte bramen


December. Een sombere koude grijze regenachtige dag. Ik lig in bed als een rups in een cocon.  Het dekbed tot mijn oren opgetrokken. Ik hoor de wind langs de ramen gieren. De daglichtwekker begint flauw te schijnen. Wanneer het licht op zijn felst is, is het half zeven. Tijd om op te staan. Als een vlinder in het zachte warme voorjaarszonnetje fladder ik mijn bed uit. Daarna gaat alles snel. Ik ren naar de badkamer, neem een heerlijke verkwikkende douche, kleed mij aan en ontbijt snel. Want vandaag…..vandaag is het 1 december. Precies twee maanden geleden kwam ik thuis van een ochtendje buiten met een emmertje roodzwarte rijpe bramen. Onder de schrammen en blauwe plekken maar voldaan met de hoeveelheid oogst. Vandaag ga ik voor de tweede keer de  bramen oogsten.
Hun lange bad in een weckpot met brandewijn, kandijsuiker en kaneelstokjes is nu tot een einde gekomen. Ze mogen uit hun donkere gevangenis verschijnen die mijn zolder tijdelijk voor hun was. Op de vliering aangekomen schuif ik de daglichtwerende luiken open. Ik pak de twee glazen weckpotten. Stof dwarrelt op. De zatte vruchtjes dansen levendig voor het glas  door de onverwachte beweging. Terug beneden aangekomen scheid ik ze van de alcohol. Van een kilo bramen, oogst ik vandaag meer dan twee liter bramenlikeur. Dit komt neer op tachtig borrelglaasjes. Dat is ruim twee lange wintermaanden elke dag een borrelglaasje drinken. Proost!
Zomaar een weetje….
Wist je dat het heel eenvoudig is om bramenlikeur te maken?
Hier volgt het recept voor ruim 1 liter bramenlikeur:
-          500 gram bramen
-          250 gram bruine kandijsuiker
-          2 vanillestokjes
-          1 liter aanmaakbrandewijn of wodka
-          1 weckpot
Was de bramen grondig en gooi ze in de weckpot. Voeg de kandijsuiker en het merg van de twee vanillestokjes toe. Roer alles goed door elkaar. Voeg tot slot de aanmaakbrandewijn toe. Sluit de weckpot goed af en zet hem minimaal twee maanden op een donkere plaats. Na deze periode kun je de substantie zeven. Schenk het overgebleven vloeistof in een fles.  Drink de bramenlikeur lekker koud en/of met een ijsblokje. Ook heerlijk in de yoghurt of over ijs.

Zomaar een spreekwoord uit de oude doos….
Wie bang is voor bramen moet uit het bos blijven:
Aan een karwei dat men niet kan voltooien, moet men niet beginnen.

Zomaar een  beetje geschiedenis….
Monniken vervulden eeuwen geleden de taak van huisarts en apotheker. Zo ook in Amsterdam. Ze experimenteerden veel met tincturen en elixers op basis van de tot dan toe verkrijgbare kruiden en brandewijn. Dat resulteerde in een uitgebreid assortiment medicinale dranken die een gunstige uitwerking hadden op het Amsterdamse ziekteverzuimpercentage.

Zomaar wat bramen internationaal….
Wist je dat bramen ook in Mexico geproduceerd worden? Echter door overproductie zijn de prijzen van de Mexicaanse bramen fors gedaald.  De prijsdaling kan voorkomen worden door promotie van deze vruchten in het buitenland. Dit ter verbetering van consumptie in het buitenland zodat de prijs weer normaal wordt. 

Benieuwd naar nog meer 'Zatte Bramen' verhalen? Bestel snel 'Zatte bramen en andere sfeerverhalen' bij www.boekscout.nl. Leuk om zelf te hebben maar nog leuker om cadeau te geven!

maandag 10 december 2012

Knabbel en Babbel in het bos


Als jij denkt dat eekhoorns schuchtere knaagdieren zijn en bij de eerste de beste menselijke bewegingen op de vlucht slaan, dan heb je het volkomen mis. Ik zal je dat bewijzen door mijn eigen ervaring te vertellen die ik zomaar op een mooie zonnige half bewolkte herfstdag had. 

Knabbel toont zijn acrobatische capaciteiten….

Ik loop over een pad met witte schelpjes.  Voor mij doemt de watertoren op met zijn groene koperen dak. Een blauwe hemel met sneeuwwitte 
wolken in de meest creatiefste vormen. Wanneer ik links van mij kijk, zie ik kale populieren. Hun bruine afgevallen bladeren zorgen voor een gemĂȘleerd tapijt. Rechts van mij eikenbomen, haagbeuken en hazelaars met herfstige takken. Ik loop met flinke pas door maar met het zien van een eekhoorn in een esdoorn, houd ik abrupt mijn stappen in. Ik kijk naar het diertje dat acrobatische toeren uithaalt. Het lijkt of hij mij niet ziet. Met zachte langzame passen benader ik hem. Stapje voor stapje kom ik dichter bij dit chocoladebruine creatuurtje. Zijn donkerbruine kijkers hebben alleen oog voor de vruchtjes die eruitzien als de wieken van een helikopter. Zijn oortjes zijn bedekt met zowel korte als langere haren. Met zijn smalle pootjes steekt hij het vruchtzaad in zijn bekje. Hij springt van de ene tak naar de andere en blijft bij elke versnapering zitten om het te grijpen en vervolgens te verorberen. Zo nu en dan maakt hij buitelingen die mij het gevoel geven dat ik naar een circusact kijk. Ik ben nu zo dichtbij dat ik hem bijna kan kietelen onder aan zijn buikje. Ik geniet en baal tegelijkertijd. Wat een prachtig moment maar wat jammer dat ik geen film- of fotocamera bij me heb!

Zomaar een weetje….
Wist je dat eekhoorns niet in winterslaap gaan maar etensvoorraden aanleggen van walnoten, eikels, hazelnoten en beukennootjes? Eekhoorns zijn knaagdieren en ze leven in de winter voornamelijk van de eerder genoemde boomvruchten maar in de zomer staan ook insecten en vogeleieren op hun menu.

Zomaar een spreekwoord uit de oude doos….
Wie noten wil smaken, moet ze kraken:
Om iets moois te bereiken moet men zich inspannen.

Zomaar een beetje geschiedenis….
Een tweetal mensen dat veel met elkaar optrok, werden wel eens gekscherend Knabbel en Babbel genoemd. De oud-Ajax-voetballers Ruud Krol en Wim Suurbier droegen vanwege hun gevatheid de bijnamen Snabbel en Babbel.

Zomaar wat eekhoorns internationaal….
Wist je dat vliegende eekhoorns ook bestaan? De vliegende eekhoorn is een soort die vooral in het noordelijk gedeelte van Rusland en Finland voorkomt. Hij vliegt eigenlijk niet maar zweeft met behulp van een membraam waardoor het lijkt dat hij vliegt.