dinsdag 22 april 2014

Een tipje van de lente opgelicht


Dagkoekoeksbloem
Tekst: Cora Verhelst
Fotografie: Ronny Bouwens
We merken het al, de lente licht af en toe tipjes van de sluier op, of beter gezegd: behoorlijke tippen van de sluier; zonneschijn, bomen die al helemaal groen zijn, dekens van hondsdraf, oranjetipjes, jong grut, moeders die hun nestje bewaken, papa’s die op zoek zijn naar voedsel, dagkoekoeksbloemen en pinksterbloemen, vrolijk dansende kieviten boven de weilanden. De natuur is volop in  bedrijf, het lijkt wel of ze geen tijd te verliezen heeft. Vorig jaar een korte lente? Of bijna geen zelfs. Nu een superlange. Het lijkt wel een inhaalslag. Ik vind het niet erg hoor. Alleen word ik af en toe bedolven onder die heerlijke lentelawine. Ogen en oren tekort. Kwam het vorig jaar één voor één boven groeien, rondfladderen, nu lijkt het allemaal tegelijk te komen, te ontwaken, geboren te worden, te bloeien. Snel de fiets op, met een vaartje in standje 7, zonder elektriciteit, fietsen we op het jaagpad langs de Schelde in de Vlaamse Ardennen, de Scheldevalleiroute volgend. We zien een voor ons smal stroompje dat de Schelde blijkt te zijn, hier inclusief plonzende schildpadden.
Oranjetipje op pinksterbloem
We peddelen langs zacht glooiende heuvels, idyllische kerktorentjes, dromerige dorpjes en zomerse weilandjes vol met pinksterbloemen en een diversiteit aan vlinders. Scheldevalleiroute? Scheldevlinderroute kan je beter zeggen. Al dat lentegefladder rond onze oren. Met de zomerzotheid al in hun hoofdjes, fladderen de oranjetipjes van de ene pinksterbloem naar de andere. En onze fotograaf? Die fladdert gewoon mee. Want om daar een foto van te maken? Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar het is gelukt! Het resultaat mag er zijn. Is het geen plaatje?
 
 Binnenkort te lezen: schildpadden in de Schelde
 
 
Copyright © 2014. Corawriter
 
 

 

maandag 14 april 2014

Kom op verhaal tijdens een natuurwandeling op het Cathelinehof

Fotografie: Ronny Bouwens

Er was eens….nee, er is een heel mooi hofje waar zo’n 104 verschillende soorten wilde bloemen bloeien, waar talrijke meidoorns in het voorjaar wit kleuren en waar vlinders, bijen en egels hun plekje vinden in dood hout. En waar mythen en sprookjes tot leven komen…

Een boompje kost 3 frank
Elk seizoen een wisselend bloemenpalet in het hofje
Het is een bewolkte zachte lentedag wanneer we het hofje van Marjolein van Viegen aan de Cathelineweg in Oostburg bezoeken. Als verhalenvertelster en gediplomeerd dierenpreparateur, leidt Marjolein ons rond in haar eigen gecreëerde natuurgebiedje. Zo’n 20 jaar geleden heeft ze deze groene parel samen met een woonhuis gekocht: ,,Het was een maïsveld, alleen de afscheiding tussen de tuin en het akkerveld bestond uit wat oude bomen, zoals een paar knoestige vlieren. Nieuwe bomen kopen is een behoorlijke uitgave, maar omdat ik op de hoogte was van een bomenkwekerij die failliet ging, kocht ik daar goedkoop mijn bomen in. Sommigen kostten maar 3 frank per boompje, dan dacht ik: doe er nog maar eentje!”
,,Zo'n 104 verschillende soorten wilde bloemen bloeien op het Cathelinehof"


Bloedmooie nachtvlinders
Het paradijsje is 2,5 hectare groot en bestaat voornamelijk uit frisgroene weilandjes met leuke doorkijkjes, romantische wandelpaden, interessante walletjes en paardenweitjes waar de madeliefjes rijkelijk bloeien. Dromerige poeltjes zorgen voor een voedzame habitat voor onder andere schrijvertjes, padden, salamanders en larven van libellen. Houtrillen bieden een onderkomen voor (nacht)vlinders, bijen, egels en konijnen. ,,'t Duumpje (een natuurorganisatie)besloot een nachtvlinderonderzoek te doen, ze hadden eierdozen neergezet, waar de nachtvlinders zich in nestelden. Ik dacht eerst, hoe saai is dat, die grauwe nachtvlinders, maar wist je dat daar de mooiste creaties van vlinders bij zitten,” aldus Marjolein.

Er was eens…
 Ronddwalend door het hofje, zien we een haag van meidoorns. De fleurige groene blaadjes en de knoppen die op springen staan, geven ons het gevoel dat het echt lente is. Ook een boomgaard mag niet ontbreken aan het lusthofje.
De boomgaard is nu in bloei
,,Dit is echt mijn blikvanger,” zegt Marjolein: ,,In het voorjaar bloeien hier de bloesems en in de zomer heb je een veld met een diversiteit aan wilde bloemen.” Verder kuierend komen we hier en daar wat wilgen tegen. Marjolein pakt een wilgentak vast: ,,Kijk, hier zie je de bloeiwijze van de wilg.” De bloemen lijken net mini conifeertjes. ,,Heb je wel eens gehoord van Vitus en Victoria? Er was eens….” En zo begint Marjolein het sprookje te vertellen over de wilgenboom.

 
 
Spiegeltje, spiegeltje in het water…

Al het sprookje van de narcis gehoord?
Al struinend door Marjoleins eldorado komen we bij haar nieuwste project aan: een oude caravan hoopt hier zijn pensioen verder door te brengen. Wie wil hier nou niet een middagje  bivakkeren, lopend in een ongerepte natuur met alleen het geluid van fluitende vogels en galopperende paarden op de achtergrond. ,,De caravan heb ik geruild voor een opgezette uil. Ik wil kinderfeestjes organiseren; kinderen kunnen dan hutten bouwen, lekker struinen in de natuur, knutselen of een spannende speurtocht lopen, voor elk wat wils! En hebben ze zelf ideeën? Ik sta overal voor open!” Verder kuierend door het lusthofje komen we bij een vijvertje aan omringd door narcissen. 
Spiegelend in het rimpelloze water zie ik daar mijn gezicht, of is het van een sprookjesfiguur? En jawel hoor, Marjolein, de verhalenvertelster, weet ons te boeien met de mythe over Narcissus die zichzelf wel heel mooi vond. We hangen wederom aan haar lippen…
Wil je ook het sprookje horen over de gierige graaf die nooit zijn rekeningen betaalde, over de verwaande Narcissus die zich spiegelde in het water om zijn schoonheid te bewonderen of over de vreemde familie die zelf bloemetjes maakte? Bezoek dan eens een natuurwandeling op het Cathelinehof aan de Cathelineweg 1 in Oostburg. De eerst volgende wandeling is op zondag 20 april. Het thema is dan Pasen. Opgeven op cathelinehof@gmail.com of 06-11286633.  
©



dinsdag 1 april 2014

Goede tijden, slechte tijden bij slechtvalken in Axel

Tekst: Cora Verhelst


Stil en geruisloos is het, zo rond de watertoren bij Axel. De meditatieve stilte enkel onderbroken door het zachte geluid van fluitende vogels en het ruisende riet in het vroege voorjaar. Maar schijn bedriegt. Want bijna 60 meter hoog in een door mensen gebouwde nestkast, speelt zich het leven af van Alex en Alexia: al ruim zes jaar vaste bewoners van de watertoren.

Keuze uit 50 posities
 Het leven van deze slechtvalken wordt gevolgd door een webcam, waarvan de hoofdbestuurder Gilbert is: thuis in zijn gezellige woning gelegen aan een fraaie weg met oude bomen, volgt hij de dagelijkse bezigheden van deze bijzondere familie op zijn eigen computer:  ,,Kijk, zo’n vijftig posities zijn geselecteerd op de leefruimte van de vogels. Op dit moment is het vrouwtje Alexia volop aan het broeden, maar wanneer straks het jonge grut is uitgekomen en uiteindelijk gaat uitvliegen, kan ik de camera naar de desbetreffende positie draaien en inzoomen!” 

,,Het eerste eitje is op 26 februari in Axel gelegd en is daarmee het eerste slechtvalkenei van Europa.”
 
Foto: Dennie Vercruijsse
Als een procesoperator achter zijn paneel gaat Gilbert een drukke tijd tegemoet. Wanneer de kleintjes zijn geboren, zullen ze in eerste instantie nog veel in het nest verblijven, Alex zal dan af en aan komen vliegen met prooien, Alexia draagt de zorg voor het voeren van de kuikens. Maar wanneer het eerste dons verdwenen zal zijn en de vleugels volgroeid, zullen ze steeds vaker buiten het nest rond scharrelen. Voor de kijkers van de webcam is het dan boeiend om de ontwikkeling van de kleintjes te volgen. Voor Gilbert is dan de taak weggelegd om de camera regelmatig op het juiste beeld te focussen. 

Eerste slechtvalkeneieren van Europa
,,Ja ze hebben vroeg gepaard dit jaar, door de warme winter gierden de lentekriebels al door hun lijf. Het eerste eitje is dan ook al op 26 februari gelegd die snel werd gevolgd door nog drie eitjes. Het zijn de eerste slechtvalkeneieren van Europa van dit jaar,” zegt Elly Nijs vol trots, één van de vele vrijwilligers in en rond de watertoren, ,,we hebben het hier natuurlijk wel over de geregistreerde slechtvalken.” 
Wanneer er geen verstoring is van andere dieren of omstandigheden, alle eieren bij elkaar worden gehouden en alles volgens plan verloopt, is de verwachting dat het eerste eitje één dezer dagen zal uit komen.
 ,,Twee jaar geleden zijn er geen jongen geweest, een derde valk heeft toen voor onrust gezorgd tussen het Axelse slechtvalkenpaar. Er is behoorlijk gevochten, ja de natuur kan hard zijn.
Foto: Ronny Bouwens
Dit jaar bijvoorbeeld is er weer een derde valk gesignaleerd. Een gevecht in de lucht heeft ervoor gezorgd dat de indringer zwaar werd toegetakeld, we hebben er foto’s van dat hij op zijn rug naar beneden is getold en in het riet is gevallen. Nee, hij is sindsdien niet meer waargenomen bij het nest, naar alle waarschijnlijkheid is hij dood naar beneden gevallen of heeft hij tussen het riet het loodje gelegd, ” vertelt Gilbert verder. 




Slechtvalken in een poezenmand
Wie denkt dat Gilbert zijn slechtvalkenpassie zich alleen achter de pc afspeelt, slaat de plank behoorlijk mis: ,,Twee jongen zijn van de watertoren gevallen tijdens het tweede jaar van de ‘webcamopnamen’.” Leren vliegen bij vogels is net als leren lopen bij kinderen, het gaat met vallen en opstaan, of in dit geval, met vallen en weer wegvliegen. ,,Tijdens een fietsritje samen met mijn vrouw,” vervolgt Gilbert verder, ,, zagen we een van de vogels op het fietspad vlakbij de watertoren zitten. We hebben snel gehandeld door een jas over het slechtvalkenjong te leggen en hem op te tillen. Ik kon hem gewoon in mijn armen vasthouden en over zijn kopje aaien, ondertussen de watertoren in lopend. Met een poezenmand hebben we hem weer terug gebracht naar zijn nest. En de tweede vogel? Die was ondertussen op het stuur van mijn fiets gaan zitten, hij keek ons aan alsof hij wilde zeggen: ‘Ik wil ook mee!’” 
Het spreekt natuurlijk voor zich dat beide vogels met deskundige zorg en met hulp van Willy Vink* zijn teruggeplaatst in het nest bij de andere twee jongen. ,,Aan het einde van het seizoen zijn alle vier de jongen met succes uitgevlogen,” besluit Gilbert glunderend.  

Foto: Dennie Vercruijsse
Wil je ook het reilen en zeilen van deze bijzondere familie volgen? Met spanning afwachten wanneer het eerste eitje uitkomt? Het geluid van krakende en piepende wagens horen die deze vogels voortbrengen? Kijk dan op www.natuurkanaal.nl. Je hebt dan de mogelijkheid tot het selecteren van diverse broedwebcams. Voor de Axelse slechtvalken selecteer je uiteraard de volgende twee opties:
Watertoren (Axel)
Watertoren (binnen)


*Willy Vink is één van de vrijwilligers die zorg draagt voor allerlei taken die te maken hebben met de onderhoud van de nestkast en de leefomgeving van de slechtvalken.   
 
©