Het zou zo handig zijn. Een tunnel onderdoor de
Westerschelde. Geen wachttijden meer. Binnen een paar minuten rijd je naar de
overkant. 6,6 kilometer. Maar je moet het maar durven. Sommigen doen het gewoonweg
niet. Ik heb het wel gedaan maar nu ook weer al jaren niet. Het gapende gat van
de WST lijkt in mijn gedachten steeds groter te worden. Het uiterlijk, een
grote grijze rioolbuis, wordt steeds lelijker: ,,Je moet het niet zien als een ingang maar als een uitgang. En je
rijdt er veilig. Er staan camera’s. Gebeurd er iets dan zijn de hulpdiensten
snel ter plekke.” Geruststellende woorden van Anita dus. En later volgen nog
interessante feiten over de tunnel. Die vertelt ze tijdens de rit. Bewondering
heb ik wel voor deze rijinstructrice. Je moet het maar doen. Met iemand
meerijden die angst heeft. Want hoe ga ik reageren? We zijn aan het rijden en
bij onvoorziene reacties moet ze ingrijpen. En zelf rustig blijven.
We besluiten om met mijn auto te rijden. Dat is vertrouwd.
Wel hangt ze een extra achteruitkijkspiegel op voor haarzelf. Zo kan ze toch al
het verkeer in de gaten houden. ,,Er is nog een bocht die ik vervelend vind,”
meld ik haar. Het is die bocht nadat we ingevoegd zijn op de Tractaatweg en
richting de Sluiskiltunnel rijden. Jawel, we passeren nog een tunnel. ,,Ok,”
zegt ze, ,, geef het maar aan wanneer we daar rijden.”
Ik start mijn auto nog steeds met het plan afslag Terneuzen
te nemen. Dat is de laatste afslag voor de tunnel. We voegen in op de
Tractaatweg en vervolgen onze weg richting de Sluiskiltunnel. Die akelige bocht
dus. Want van rechts nadert ook nog eens invoegend verkeer. ,,Deze bedoel ik
dus,” licht ik Anita in. ,,Maar nu valt het mee. Ik heb er niet veel last van.”
Zou dat door de aanwezigheid van Anita komen? Ze straalt rust en vertrouwen
uit. Zo voel ik mij op dit moment ook. We rijden de Sluiskiltunnel in. Hier tel
ik soms de poortjes om mij wat af te leiden. Dit werkt niet in de WST, want
daar hangen er zo’n 120. Ontspannen rijd ik door de Sluiskiltunnel. We naderen
afslag Terneuzen. ,,Wat zal ik doen? Afslaan of doorrijden?” Ik mompel wat in
mezelf. Anita bemoeit zich er niet mee. Die beslissing laat ze aan mij over. Tot
het laatste moment twijfel ik. Maar ik rijd door. Het bord ‘Lichten aan’
nadert. De slagbomen. En dan is het zover: ik laat me erin glijden. Anita
praat rustig verder. ,,Wist je dat er hier gangen zijn waar je kan lopen? En
als er iets gebeurt kan je hier op het alarmlicht drukken,” ze wijst in mijn
auto naar de driehoek op mijn dashboard. ,,Je bent hier veilig,” zegt ze. Ik
ben teruggezakt van 100 naar 80 maar blijf stabiel in mijn snelheid. Andere
auto’s passeren. Ik luister naar Anita. Dat helpt en leidt af terwijl ik toch
alert blijf. Het blijft een aparte onderneming. Door zo’n tunnel. ,,Je rijdt
een mooie snelheid. Anderen kunnen je gewoon voorbij steken.” Ze kletst nog wat
verder en informeert mij over leuke wetenswaardigheden: ,,Wist je dat er ook een nacht van
de nacht georganiseerd wordt in de tunnel? Je rijdt er met een busje in. Je mag
er dan ook uit en je bezoekt de gangen. Welllicht ook nog iets voor je om aan
deel te nemen.” We zoeven zacht door de tunnel. Af en toe zie ik de borden met
de aantal kilometers voorbij komen: nog 4, nog 3. Pfff, we zijn over de helft. Ik
voel me goed. We kletsen rustig verder. En dan, licht aan het eind van de
tunnel. We hebben het gehaald! Ik krijg moed en haal een vrachtwagen in. Een
eind verderop parkeren we op verzoek van Anita op de kiss-and-ridestrook. Hier
moet ik toch even ontladen. De stress komt er uit. Ik word beverig. We blijven
nog even staan en praten na. Kort daarna vervolgen we onze weg naar Borssele en
keren terug.
Anita stuurt mij informatie over de Nacht van de Tunnel van 2019. Ik bedank haar voor het vertrouwen en beloof haar op de hoogte te houden. Ze antwoordt: ,,We gaan anders samen nog een keer maar als je zelf gaat neem dan je favoriete muziek mee en bedenk waar je jezelf op gaat trakteren als je weer thuis bent.. je hebt 6,6 kilometer de tijd om je te verheugen op je traktatie.” :- )
Volgende keer:
Het voorleeskwartiertje
