maandag 30 mei 2016

Vier binnenkort de honderdste aflevering mee met een kistje wijn en de marathon!

Tekst:         Cora Verhelst
Fotografie: Ronny Bouwens
 
Hier zit ik dan weer. Ja hoor. Inderdaad. Achter mijn laptop. En het toetsenbord natuurlijk. Terwijl ik de toetsen in ritmische bewegingen aanraak, stromen de woorden als een kabbelend beekje over het scherm. Om vervolgens als losse componenten samen te smelten tot complete zinnen. Soms met een vleugje humor, drama, of emotie, met hier en daar wat leerzame tips.
Onze eerste foto van Knabbel: wat waren we trots!
Ondertussen ben ik met het aftellen begonnen. Je vraagt je nu natuurlijk af, waarvoor. Ik zie namelijk het nummer 94 bovenaan mijn scherm staan. Dat betekent dat ik nog 6 aantallen verwijderd ben van de 100. Het getal 100 klinkt magisch. Maar 100 keer wat? Nou, 100 x ‘zomaar een stukje’. Zo ben ik eigenlijk begonnen. Ik wilde het schrijven toch een beetje leren, en toen werd ‘zomaar een stukje’ geboren. Ik zit nu namelijk op nummertje 94. Ik ben eigenlijk wel benieuwd waar de honderdste over zal gaan. Dat weet ik namelijk zelf ook nog niet. Of het positief klinkend zal zijn, emotioneel, of vol drama. Ook afhankelijk van de situatie, van mijn gemoedstoestand, en van de tijd van de dag. Of ik wijn op heb of niet. Dat maakt soms ook verschil. Die tip heb ik meegekregen tijdens mijn opleiding ‘journalistiek schrijven’. Als het niet lukt: gewoon een glas wijn nemen, of een stukje gaan wandelen, je gedachten verzetten door wat anders te doen. Ja, die tips krijg je allemaal. Die van het glas wijn, neem ik altijd als eerste. Je kunt je voorstellen dat er al heel wat flessen doorheen zijn gegaan. Ook heb ik veel onderwerpen voorbij zien komen. Soms ontstonden ze gewoon. Andere moest ik stimuleren, of voeden. Er zijn ook ‘zomaar stukjes’ bij die ik nog nooit heb gepubliceerd. Ik zeg het maar even. Want je hebt altijd van die control freaks die dan stiekem al die teksten van mijn weblog gaan tellen. Want dan klopt de telling zeer zeker niet. Dat kan ik je nu al vertellen. Dus bespaar je de moeite.
Niet alleen de wijn, ook de likeur
vloeide rijkelijk tijdens het tot stand komen
van de stukjes
Ik wacht gewoon af op de dingen die komen gaan. Zoals bij het eerste begin. Ben jij die trouwe lezer vanaf december 2012? Als dat het niet het geval is, kan ik je mijn eerste tekstje best aanraden: ‘Knabbel en Babbel in het bos'. Ik weet het nog goed toen ik het voor het eerst publiceerde op mijn weblog. Wat was ik euforisch. Mijn eerste stukje! Omdat de adrenaline zo door mijn lijf denderde, moest ik gelijk een half uur op de crosstrainer. De euforie is niet meer zo hevig als in het begin. Maar goed. Lees die Knabbel en Babbel nog maar eens. Misschien heb je dezelfde euforie als ik toen. Ga je daarna gelijk sporten! Maar dat weer terzijde. Ik moet het afwachten hoe de 100e editie zal zijn. Misschien zijn we dan wel op vakantie. En rijden we door een mooi stukje Frankrijk. Of België. We hebben nog heel wat bijzondere plaatsjes op de planning staan. Hopelijk kan ik je wat toeristische tips meegeven in mijn 100e aflevering. Aangezien de zomer voor de deur staat. Het kan ook zijn dat we dan gewoon in Perkpolder staan op de camping. Of in Postel. Net over de grens van Nederland/België. Met Pasen naar Postel. Ja, daar zijn we inderdaad geweest met de Paasdagen. We hadden schitterend weer! Nee, dat was niet dit jaar. Dat was in 2014. Daar zijn de stukjes ‘een tipje van de lente opgelicht’ (april 2014) en ‘schildpadden aan de schelde’ (juni 2014) ontstaan. Ja, je moet er inderdaad op uit om je fantasie te prikkelen. En al schrijvende, komt het vaak vanzelf. En dat glas wijn? Dat zal vast een heel kistje worden bij de honderdste! Wat zal ik dan euforisch zijn. Loop ik gelijk de marathon!

Lees ook:
'Knabbel en Babbel in het bos' en 'Zatte bramen' van december 2012

Copyright Corawriter 2016

 

vrijdag 13 mei 2016

Ontdek luidkeels gezang in de Braakman met het dauwtrappen of de midzomernachtwandeling van Staatsbosbeheer


De natuur gaat 24 uur per dag door. Eigenlijk valt er altijd wel wat te zien, te voelen, te ruiken en te beleven: de zingende vogels in de vroege ochtend, de geur van seringen op een warme zomerdag, kwakende kikkers, en het melodieuze gezang van een merel in de zachte schemer. ‘s Nachts het geroep van een uil, en vleermuizen die schimmig aan je voorbij fladderen. De natuur is één groot buitenmuseum met wisselende vormen, kleuren en geuren. Elke dag valt er wel weer wat nieuws te beleven. Het Staatsbosbeheer speelt hier handig op in, en organiseert 2 natuurexcursies op uitzonderlijke momenten van de dag; zo is er het dauwtrappen op Hemelvaartsdag en binnenkort kun je een uniek nachtelijk avontuur beleven met de midzomernachtwandeling. Struin je met ons mee?
Een gouden zon komt langzaam op...
Met zijn hand wijst hij de lucht in. Ik speur de glasheldere hemel af. Het is nog vroeg. De wijzers van de klok geven 10  over zes aan. Een gouden zon komt langzaam op. ,,We horen de groenling.” Een scherp en bekend ‘njeeee’, ‘njeeee’, klinkt vlakbij. Ik hoor het vaker. Namelijk bij ons in de tuin. Nooit geweten dat het de groenling was. ,,Nu horen we de winterkoning…….. gevolgd door de tjiftjaf.”
Hier spreekt Karel Leeftink, boswachter bij Staatsbosbeheer en onze excursieleider van vandaag. Want we zijn al vroeg uit de veren om op zoek te gaan naar ‘vroege vogels’.
De vrolijke melodietjes volgen elkaar snel op. ,,De grasmus”, merkt Karel op. Een vrolijk riedeltje met een behoorlijke decibel doet onze trommelvliezen bijna trillen. We geloven hem meteen. Als leken op vogelgebied wandelen we graag eens met hem mee voor een paar uurtjes biologieles in de vrije natuur. We banjeren over een graspad in natuurgebied de Braakman, een voormalige zeearm van de Westerschelde in Zeeuws-Vlaanderen in de gemeente Terneuzen. In dit bijzondere gebied vinden veel diverse vogels hun broedplaats en in het duinvallei groeien unieke planten zoals de parnassia, ronde zonnedauw en een diversiteit aan orchideeën. Die zullen eind mei, begin juni te bewonderen zijn, dus er staat ons nog wat te wachten!


We struinen verder over het pad waar talrijke madeliefjes hun bloemblaadjes nog even gesloten houden, wachtend op de zon die nu snel hoger klimt. Karel houdt er flink de pas in, gevolgd door een grote groep van zo’n 22 man. We ontdekken groepjes fluitenkruid. Vaak in combinatie met de meidoorn zorgt hij voor een weelderig aanblik zo midden in de natuur. We lopen verder langs de kreek. Ondertussen brengt Karel ons wat vogelkunde bij:,, Alleen mannetjesvogels zingen, de vrouwtjes niet. En ze zingen niet voor niets, het heeft echt wel een functie: in het voorjaar om de vrouwtjes te lokken, en verder in het jaar, wanneer er ook jongen zijn, om hun territorium af te bakenen. Het grootste deel van de vogels is nu teruggekeerd uit Afrika, waar ze overwinteren. Ze komen hier broeden om hun soort in stand te houden. Om de vogels niet te storen, voeren we nu geen onderhoudswerkzaamheden in het gebied uit.” Een cocktail van vrolijke melodietjes lijkt zijn verhaal te willen ondersteunen. De boswachter wijst alle kanten op en noemt de bijzondere zangers één voor één op: ,,Kleine karekiet, braamsluiper, zwartkop, rietzanger. Luister maar, die laatste heeft een snorrend geluid.”   We speuren rond, in de hoop een glimp van de snorrende vogel op te vangen. Maar helaas, ze zijn moeilijk te spotten, en voeren hun concerten tussen het weelderige groen uit. Verschillende ‘tunes’ wisselen elkaar af. We gaan even van het pad af en lopen richting de gluurmuur. Maar dan ineens horen we een knallende roffel met een explosief geluid.
De Braakman: een vogelrijk gebied
De onopvallende cetti’s zanger moet ons even laten weten dat ook hij aanwezig is. Een saai bruin vogeltje, maar qua geluid produceert hij een indrukwekkende sound. Naast kleine vogels zijn hier ook grotere vogels waar te nemen: we zien zilverreigers met hun sneeuwwitte vleugels druk in de weer en zwanen glijden zachtjes door het water. En we merken ook nog eens de tafeleend op, met zijn roodbruine kop. Een vrij schaarse broedvogel, maar hier in de Braakman heeft hij zijn stekje gevonden! Een ‘schrik-me-dood fazant’ vliegt plotseling vanuit het groen op. Met zijn logge lichaam schiet hij als een racket naar boven, druk wapperend met zijn bruine vleugels, én met een hoop kabaal! Maar goed, de natuur zit vol verrassingen. Wanneer we het laatste gedeelte van het graspad bewandelen, ruiken we de frisse geur van munt. In de verte horen we de koekoek: een mooier slotakkoord van dit bijzondere concert en een uitgelezen begin van deze zomerse dag kunnen we ons niet voorstellen!
 
Wil je ook eens de natuur beleven op een uitzonderlijk tijdstip van de dag? Ga 24 juni mee met de midzomernachtwandeling in Braakman-Noord. Lekker struinen met de boswachter op zoek naar nachtelijk natuurgeweld. Geef je snel op. Kijk voor meer informatie op www.staatsbosbeheer.nl.

Startpunt:
Braakmanboerderij
Braakmanweg 5
Biervliet 

Lees ook:
Verdronken Zwarte Polder: dynamisch land achter de duinen van mei 2015

Copyright Corawriter 2016