vrijdag 15 november 2013

Onderzoekers pleiten voor zoute gewassen

Universiteit Wageningen onderzoekt mogelijkheden zeewier en zoute aardappelen

De Wageningen UR heeft  sinds een  jaar projecten gestart met het kweken van zeewier en zilte gewassen. Dit doen ze om te onderzoeken of hiermee vraagstukken in de toekomst als voedseltekort en milieuvervuiling  opgelost kunnen worden en  het verzilten van landbouwgrond op een positieve wijze ingevuld kan worden. 
Willem Brandenburg, onderzoeker van Plant Research International, onderdeel van Wageningen UR en coördinator van dit soort proeven zegt het volgende: ,,Door de stijging van de zeespiegel gaat het land steeds verder verzilten en landbouwgrond is dan niet meer bruikbaar voor de oorspronkelijke gewassen. Daar komt nog bij dat de wereldbevolking steeds groeiende is en ruimtegebruik een groter probleem vormt.  Dieren die voor de voedselconsumptie gebruikt worden, nemen ook nog eens  ruimte in beslag. Bovendien zijn ze minder efficiënt in het gebruik van natuurlijke hulpbronnen dan planten.”

              Voordelen van zeewier:

-          Het behoeft geen zoet water
-          Het kan op zee geteeld worden (neemt dus geen ruimte op het land in beslag)
-          Natuur kan zich herstellen
-          Bevat fosfaten en sporenelement zoals jodium, hierdoor kan zeewier gebruikt worden als groene mest voor het land.
-          Milieuvriendelijk  telen (behoeft geen bestrijdingsmiddelen)
                           -          Te gebruiken als bouw- en brandstof 
                            -         Te gebruiken als voedsel 


De mens haalt zijn eiwitten grotendeels uit vlees en zuivel.  Men heeft ontdekt dat eiwit van dezelfde kwaliteit zich ook in zeewier bevindt. Bij natuurgebied de Schelphoek in Zeeland heeft   Wageningen UR in zee een werkvlot met modules gebouwd. Onder deze constructie zijn verschillende soorten zeewier aangebracht. Dit wordt een zeeboerderij genoemd.

Peter Maas van Staatsbosbeheer, boswachter in Zeeuws-Vlaanderen, reageert als volgt op de verzilting van onze grond en de ontwikkeling in zoute producten: ,, Natuurgebieden die meer zouden verzilten zijn voor ons geen probleem. Integendeel. De typisch Zeeuwse natuur had juist altijd een sterk zilt karakter. Maar voor landbouwgronden ligt dat anders. Beregening van landbouwgrond dient namelijk met zoet water te gebeuren. Wij merken nog niet concreet dat de polder gaat verzilten: de Braakman, dat ooit een zeearm was, wordt steeds zoeter. De verzouting uit de Middeleeuwen ebt langzaam weg. Echter door de stijging van de zeespiegel zal onze bodem wel weer terug verzilt raken, maar dit zal een proces zijn van honderden jaren.”  Is er kans op meer natuurgebied wanneer we  ruimte krijgen op het land doordat we zeewier in de zee gaan kweken? Peter denkt van niet: ,, Nederland is behoorlijk vol, de druk op ruimte is groot, bovendien kost ruimte veel geld.”  Op de vraag of zeeboerderijen met het kweken  van zeewier de toekomst worden antwoordt hij: ,,In eerste instantie zie ik deze boerderijen meer als aanvulling op het landbouwpakket dat we hebben. Feit is wel dat Zeeland  zich bezig houdt met een biobased economy, sterker nog, het zijn de peilers van nu waar het Zeeuwse bedrijfsleven zich op richt.” De toekomst zal het verder uitwijzen.


vrijdag 8 november 2013

Clingse bos: paddenstoelen, naaldbomen en korstmos

Mos zo zacht als een verend matras
Tekst: Cora Verhelst
Fotografie: Ronny Bouwens


We bezoeken regelmatig  verschillende natuurgebieden in Nederland: Limburg met zijn glooiende heuvels, de Veluwe met zijn bronstige herten en paarse dekens aan heide, Zuid-Holland met zijn ellenlange stranden,  Noord-Holland met zijn paletten aan bloembollen, Brabant met zijn Drunense duinen waar je elk moment de zee verwacht te horen ruisen die er nooit zal komen. Maar nergens vind je het  zachtste en kleurrijkste mos,  de mooiste paddenstoelen en opmerkelijkste korstmossen als in de Clingse bossen: een bijzonder gebied aan de Belgische/Nederlandse grens.   

Kerstbomenland 
Tussen Hulst en Sint Jansteen strekt zich een buitengewoon bosgebied uit.  Liggend op een dekzandrug waan je je in een totaal andere natuurwereld dan in de kleiachtige polders eromheen.
Sneeuw? Nee, witte korstmos
Tijdens de herfstperiode vind je hier ook nog eens een grote verscheidenheid aan paddenstoelen: uitwaaierend aan de voet van bomen, met wrattige uitstulpingen of als treetjes aan een boom. Uniek zijn de rood met witte stippen. Hiervoor moet je bij het naaldbosje tussen de naaldbomen door scharrelen. Trek niet je zondagse pak aan, want je blijft geheid ergens aan vast haken. Wanneer je in het hart komt van het naaldbosje, voel je je als de kersman in kerstbomenland! Bovendien zorgt het mos voor een zacht gemêleerd matrasje onder je voeten. Verend en wel!  Het zachtgroen met bloeiende rode puntjes ertussen zorgt voor een warm effect. Al struinend valt ons oog op een naaldboompje uitgevoerd in wintertooi. Hier lijkt plaatselijk een winterbuitje gevallen te zijn! Dit is echter gezichtsbedrog: wit korstmos bedekt het boompje. En de rood met witte stippen? Die staan er volop en maken het plaatje compleet.
De mooiste onder de paddenstoelen: rood met witte stippen


Na een uurtje speuren naar zwammetjes en andere herfstschatten zijn we het erover eens:  dit groene toneel aan de rand van de Belgische grens is een aanrader voor iedereen die op zoek is naar uitzonderlijke groene natuurschoonheden. 
©