zaterdag 25 april 2015

Goedkoop of duurkoop?

Tekst: Cora Verhelst

De cursor knippert. Het blad van mijn scherm is nog maagdelijk wit. Wacht maar eens. De stroom aan woorden zal spoedig vloeien, als wijn dat wordt ingeschonken in een kristal helder glas. Dit wordt één van mijn mooiste, beste, meest legendarische, sfeervolste, spannendste, bijzonderste en meest fantastische blog! Dit gaat een succes worden! Ik hoop niet gestoord te worden, want elke prikkel zorgt voor een verminderde concentratie. Wacht, mijn vriend zegt wat. Wat? Wat vind je zo slecht niet? De plank voor de eekhoorn, voor onder het voederhuisje. Wat? Zwart gemaakt? Hè? Zwart gemaakt? O ja, je hebt de plank zwart gespoten. Nee, geeft niet. Het eekhoornhuisje is nu toch klaar, overal voer, op de plank, in het huisje. Als hij maar komt. Wie? O ja, de eekhoorn. Wat zeg je? Straks lekker douchen, zegt hij. Ik neem een slok melk, voor extra concentratie en inspiratie. Ik wacht tot het komt…ik hoor de afwasmachine ritmisch ronken, auto’s rijden af en toe voorbij. Wacht eens even, er schiet mij wat te binnen. Had ik je al verteld dat we afgelopen weekend een paar daagjes aan de kust hebben verbleven? Toen we daar waren, zijn we gaan fietsen langs slingerende dijkjes en glooiende duinen en op de achtergrond een ruisende zee.
,,Tweehonderddertig duizend?! Laat maar zitten, die frambozen. Ik koop ze wel op de markt voor 2 euro dertig. Net zo lekker.''
 
En ineens, zagen we een bord. Te koop, stond erop. Het hoorde bij een huisje onderaan een dijk. De woning netjes verzorgd, met een schuur en ruimte voor een moestuin. Je kijkt zo het land in. Heerlijk! Wat een vrijheid! En vlak bij het strand. Ideaal om even uit te waaien. Ik zie me er helemaal zitten. Beetje tuinieren, beetje groente en fruit kweken. Wat dacht je van worteltjes, boontjes, frambozen. Heerlijk, verse frambozen voor in de yoghurt of op een hete zomerdag op een ijsje. Met wat slagroom, natuurlijk. Mmmm. Hoeveel kost dat huisje? Even kijken. Even googlen. Liniedijk, Versvliet. Internet zoekt het even voor me op. Wacht, hier heb ik het; 230! Nee! Tweehonderdertig duizend?! Laat maar zitten, die frambozen. Ik koop ze wel op de markt voor 2 euro dertig. Net zo lekker. En een stuk goedkoper! Maar goed. Ik dwaal weer helemaal af. Weer terug naar mijn blog. Het spannendste moet nog komen. Maar wacht even, hoe laat is het? Acht uur? Het weer begint zo. Ik zet even de tv aan. Sorry hoor, ik moet het weer zien. Even kijken of het zomers wordt morgen en ik toch echt dat ijsje kan gaan eten met die heerlijke frambozen. Sorry, dat spannende item heb je echt nog van mij tegoed. Maar dan wel in een volgende blog. Nog even geduld…
Copyright Corawriter 2015