 |
| Achter de goudgele gloed van tarwevelden prijkt Le Mont- Saint-Michel |
Ik weet even niets te schrijven. Ik ben totaal blanco en
beleef helemaal niets. Mijn leven kabbelt zich rustig voort, als een kreek in
het Zeeuws-Vlaamse landschap. De inspiratie voor een stukje te schrijven. Waar
haal ik dat toch weer vandaan? Je kunt het niet dwingen, het niet forceren.
Nee. Zo werkt het echt niet. Het moet vanzelf komen. Een kleine prikkeling van een beeld die mijn geest prikkelt, kan al voldoende zijn. Misschien maar wat
vakantiefoto’s bekijken van een aantal jaren geleden? Oude fotoalbums uit de
kast halen of de back-up van de laptop opstarten? De techniek staat voor niets.
Weg met die stoffige planken en muffe fotoboeken met half vergeelde foto’s. Met
een druk op de knop breng ik de back-up zoemend in werking. De stilte van het
huis doorbrekend. Verschillende digitale mappen komen op mijn scherm in beeld.
Ingedeeld in Franse plaatsen: Etretat, Le Mont-Saint-Michel, Honfleur. Ik heb
het voor het uitzoeken; ik klik op de eerste de beste map en waan me in de
polders bij Le Mont-Saint-Michel. Dit is vakantie pur sang! Foto’s glijden aan
mijn oog voorbij. Ik ontwaar een goudgele gloed van tarwevelden met daarachter op een rotsformatie het magnifieke bouwwerk van Le Mont-Saint-Michel. We fietsten door
de Franse polders terwijl de zon tussen de wolken door naar ons knipoogde en
langzaam onderging. Wat hadden we een prachtige vakantie toen! We peddelden over
karresporen waar statige populieren ons vergezelden op onze tocht. Paarse
toortsen van orchideeën sierden de kanten op. De avondlucht kleurde
lavendelblauw. We leefden in een prachtig Frans schilderij. Monet was er niets
bij…genieten van een vakantie in Frankrijk? Ik heb er weer al zin in! En die
stukjes schrijven? Die komen dan vast vanzelf weer! On y va!
Lees ook:
De kunst van
het stukje schrijven (juni 2015)
Copyright Corawriter 2017 ©
Geen opmerkingen:
Een reactie posten