zaterdag 31 oktober 2015

Ontdek de mooiste én zeldzaamste paddenstoelen in de Clingse bossen


Tekst en fotografie: Cora Verhelst
 
Brede bospaden wijzen ons de weg naar mooie herfstobjecten
In het Zuidwesten van Nederland, net aan de Belgisch-Nederlandse grens liggen de Clingse bossen, een uitloper van het bosgebied het Stropersbos. Dit waterwingebied heeft een oppervlakte van zo’n 180 ha. Je zou hier dus heel wat uurtjes kunnen rondlopen. Dit bijzondere groene gebied is uniek in Zeeuws-Vlaanderen, omdat het zich op een dekzand bevindt. In de rest van Zeeuws-Vlaanderen vind je alleen maar zware kleigrond. In het voorjaar en in de zomer bloeit hier dan ook flora, die je nergens anders in deze regio zult aantreffen.
 ,,Door het vele zout, de schelpen en kalk in de zandgrond (en door de klimaatverandering) zijn hier meer wilde orchideeën dan in Zuid-Limburg”, vertelt Henk Knibbeler, natuurfotograaf en poëzie schrijver, én onze excursieleider van vandaag. ,,Ook is het een eldorado voor paddenstoelen, zo’n 370 soorten zijn hier al gevonden. En, er komen nog steeds soorten bij, ook hele zeldzame!” Die gaan we dan ook ontdekken, tenminste, een aantal ervan. Henk vertelt dat het Zeeuwse Landschap het terrein  beheert. Gekapt hout blijft liggen, om het bos zo natuurlijk mogelijk te houden. Het is een mooie schuilplaats voor dieren, én paddenstoelen welen tierig op, onder andere dood hout, en op de gevarieerde bosbodem. Zo wordt het hout op een natuurlijke wijze opgeruimd.

Met een groep van zo’n 10 man starten we de wandeling op de parking aan de Molenstraat in Clinge. Zonnestralen werpen prachtige lichtbundels door de bomen heen. Het zacht gefilterde licht zorgt voor een romantisch decor in het bos. ,,Die mooie gefilterde zonnestralen worden ook wel een zonneharp genoemd. Door de opstijgende condens en door het zonlicht ontstaan deze prachtige lichtbundels”, licht Henk toe.  Frisse herfstgeuren dringen mijn neus binnen. Goudgele bospaden wijzen ons de weg naar honderden herfstachtige natuurkunsten.  

,,Het Clingse bos is een eldorado voor paddenstoelen, zo’n 370 soorten zijn hier al gevonden’’
 

We zijn nog maar een paar tellen onderweg, of Henk duikt al snel van het pad af, het groene struweel in. Daar treffen we de sombere honingzwam, elfenbankjes, helmmycena’s en russela’s aan. De russela met zijn goudkleurige hoed weet zich goed te verstoppen tussen al die herfstbladeren. Wanneer we ons pad verder vervolgen, wijst Henk ons op de Amerikaanse eiken die als statige wachters het bos bewaken. De bladeren beginnen al mooi te verkleuren in de helderste goudtinten.
Reuzenzwammen en goudvliesbundelzwammen bij de beukenboom
,,Het Clingse bos herbergt een enorme variëteit aan bomen en planten. Zo tref je hier bijvoorbeeld zomer- en wintereiken aan, maar ook sparren en coniferen. Sommige bomen zijn al zo’n 150 jaar oud”, vertelt Henk terwijl hij verder op zoek gaat naar kleurrijke herfstobjecten in het bos. Omdat hij hier dagelijks rondstruint, kent hij het gebied als zijn broekzak. We banjeren door het bos, onder onze voeten knisperen de herfstbladeren en rollen we bijna weg over de vele eikels, ondertussen arriverend bij een immens hoge beukenboom, waar aan de voet reuzenzwammen als een indrukwekkende krans om de boom heen groeien. Ook de goudvliesbundelzwam staat in een paar mooie groepjes erbij. Groen mos en afgevallen bladeren zorgen voor een mooi herfsttapijtje. Op en top herfst hier! Een mede-excursiebezoekster breekt het vruchtvlees van deze zwam door midden, en voelt en ruikt: ,, Het lijkt wel op stukjes gekookte kip en de geur is van chloor!” Roept ze enthousiast uit en onze nieuwsgierigheid is gewekt. Met onze vingers strelen we het zachte vruchtvlees. Dit is paddenstoelen beleven én ontdekken in zijn puurste vorm!
Prachtige reuzenzwammen in het Clingse bos
,,De paddenstoel is eigenlijk de vrucht, waarvan de plaatjes, of de buisjes, heel belangrijk zijn voor de verspreiding van de sporen. Het eigenlijke lichaam bevindt zich onder de grond, het is een netwerk van allemaal kleine draadjes en heet de zwamvlok of mycelium. Het Zeeuws Landschap laat de bodem dan ook zoveel mogelijk met rust om het mycelium, die de paddenstoelen met elkaar verbinden, te behouden”, legt Henk verder uit. ,,Kijk, hier hebben we het geweizwammetje.” Helemaal laag op de grond, op een dode stronk, zien we kleine geweitjes als van een hertengewei. ,,De meeste paddenstoelen zijn eetbaar, boleten, bijvoorbeeld, kun je gewoon eten. Maar kijk uit voor de groene knolamaniet, die is zeer giftig!”
Henk vervolgt zijn pad en op zijn aanwijzing moeten we achter elkaar aan lopen. Dit om de paddenstoelen niet te vertrappen. ,,Hier heb je het echte hazenoortje.” Ik zie Henk in het gras wijzen. Ik kijk, maar kan alleen maar een paar dode bruine bladeren ontdekken, ze liggen verfrommeld bij elkaar. Wanneer ik buk, om het wat beter te zien, blijkt dat het echte hazenoortje te zijn! Zonder de tussenkomst van Henk, had ik er zo overheen gekeken! ,,Deze paddenstoel is uniek voor de paddenstoelenflora. Ze komt slechts op 7 à 8 plaatsen voor in Nederland, dus ook hier in de Clingse bossen.” Mede-excursiebezoekers met fototoestellen knielen neer in het gras, om deze unieke paddenstoel voor altijd te vereeuwigen. Maar terwijl de camera’s klikken en zoemen, heeft Henk alweer een andere paddenstoel gesignaleerd: de peervormige stuifzwam. Hij houdt de bolvormige paddenstoel tussen twee vingers vast en knijpt: een stofwolk ontsnapt. Wanneer Henk blijft knijpen, blijven de stofwolken maar komen. Wat een wonder dat zo’n kleine paddenstoel zoveel sporen kan produceren…

Tip: Heb je lekker gewandeld en ben je toe aan een lekkere hap of pure ontspanning? Bezoek dan eens Centrum Najade. Hier vind je rust in de sauna, pure culinaire verwennerij in het restaurant, én beauty in het schoonheidsinstituut. Ervaar de perfecte combinatie van ontspanning, gezelligheid en verwennerij bij Centrum Najade. Adres: Roskamstraat 44, Kapellebrug.

Lees ook: Gegluur in de natuur van 31 december 2014 

© Copyright Corawriter 2015

 

donderdag 15 oktober 2015

Mis poes


Tekst: Cora  Verhelst                                                                          
Fotografie: Ronny Bouwens 

Ik ben Dimpey, een eigenwijs en pittig katertje. Een Europese korthaar wel te verstaan. Op mijn rug allemaal streepjes, buikje is wit en het unieke is dat ik een sproetje op mijn neus heb. Daar kun je mij altijd aan herkennen!
 
In het asiel...
Mijn leven begon in het asiel. Waar ik precies vandaan kom? Geen idee. Niemand heeft het mij verteld en ik kan het mij ook niet herinneren. Maar op een dag kwam mijn baasje mij ophalen. Samen met zijn vriendin. Tenminste, dat dacht ik. Achteraf gezien bleek het wel een vriendin te zijn, maar dan op platonische basis. Ik zie hem nog binnenkomen. Ik dacht nog: die moet ik hebben. Hij zat onder de sproetjes, ik met streepjes, een mooie combi toch?  In eerste instantie had hij één van mijn broertjes vast. Dat ging dus finaal de verkeerde kant op! Ik drong mezelf snel op de voorgrond, in de hoop dat hij mijn koddige sproetje op mijn neus zou zien.

,,Streepjes en sproetjes, dat leek mij een leuke combi!”
 
En jawel hoor! Mijn plannetje lukte! Ik mocht met hem mee! Een kattenbak en een snoezig schaaltje met brokjes stonden al voor me klaar. Water drinken deed ik gewoon uit de kraan. En als mijn baasje uit zijn werk kwam, kreeg ik een blikje overheerlijke worstensap. Je kent het wel, een aftreksel van knakworstjes.
Ik leefde een viertal jaren op een flat. Om mezelf uit te leven nam ik regelmatig een run: ik begon op het balkon, racete schuin door de bocht tegen zijn aftandse bank aan, recht de keuken in. Heerlijk vond ik dat.
Na die enerverende vier jaar vond ik het tijd worden voor een bazinnetje erbij. Ik had het wel gezien op de flat, ik wilde een tuin. Mijn nieuwe bazinnetje kwam regelmatig bij ons op bezoek. Wanneer ze vertrok, liep ik een eindje over de galerij achter haar aan. Ik keek dan halverwege mijn achtervolging achterom, en zag dan mijn baasje staan. Ik wist, dit moet niet te lang meer gaan duren. Al snel
'Ik klom gelijk de bomen in'
verhuisde ik naar het huis van mijn bazinnetje. Met een weelderige wilde grote tuin erachter! Ik vloog gelijk de bomen in. Alleen begreep ik niet wie die gekke mevrouw was die steeds met haar ‘pootjes’ zo stond te trappelen. Dat had ik een mens nog nooit zien doen! Al snel kwam ik erachter dat die grote tuin helemaal niet onder het beheer viel van mijn bazinnetje. Er bleek ook nog zoiets als een buurvrouw te bestaan… 
 
Om aan het hectische leven te ontsnappen, pakken mijn baasjes regelmatig de camper om erop uit te trekken! Uiteraard reis ik dan mee. Tijdens deze tripjes halen ze de grootste grappen met mij uit. Mooi dat ik daar niet in trap! Ik ben slimmer dan dat.
 
,,In de steengroeve beklom ik de 8 meter hoge muur” 
 
Zo stonden we een paar dagen op de ene camperplaats waarna we daarna weer 30 km verder op een camping bivakkeerden. Had ik net alle bosjes besnuffeld, de bomen beklommen en alle campers van binnen bekeken, reden we weer verder naar de volgende standplaats! Je raadt het al, begon ik heel mijn riedeltje weer overnieuw. De laatste keer stonden we zelfs in een steengroeve. Had ik heel die 8 meter hoge muur beklommen! En weet je wat voor geintje ze toen uithaalden? Verhuisden ze 1 dag later 3 campeerplaatsen verderop. Kon ik weer alles gaan besnuffelen. Maar ik liet me niet gek maken. Ik leefde mij uit op een patrijs, die was rennend met zijn staart tussen zijn pootjes de camping afgerend. Maar het mooiste avontuur dat ik heb beleefd, was toen we op de zoveelste camping na veel wikken en wegen een plaatsje hadden gevonden. Nog dezelfde dag verhuisden mijn baasjes  de camper naar een ander plekje, wel op dezelfde camping.
Alle vakantie avonturen laten bezinken
Mijn bazinnetje ging te voet en riep mij en beduidde mij dat ik mee moest komen. Stiekem schoot ik elke keer de bosjes in. Na al dat gestress, moest ze nodig naar het toilet, waarna ze nog geen halve minuut later al gillend weer naar buiten kwam gerend, omdat ze dacht de motor van onze camper te horen en dat mijn baasje er stilletjes vandoor zou gaan en haar per ongeluk vergat mee te nemen. Ik zal nooit meer de uitdrukking op haar ‘snuit’ vergeten, toen ze zag dat een andere camper zijn motor had gestart.


Ach ja, uiteindelijk gaan we altijd met z’n drietjes weer naar huis. Daar kan ik dan voor een half jaar wat bijkomen, alvorens weer nieuwe camperavonturen te beleven. En die trappelende buurvrouw? Die maakt het leven thuis weer spannend!

Lees ook: 'Ik koos voor Mickey, en Mickey? Mickey koos voor ma' van juli 2013

© copyright Corawriter 2015