Tekst: Cora Verhelst
Fotografie: Ronny Bouwens
September. De overgangsmaand van de zomer naar de herfst. De
bloemen zijn bijna uitgebloeid, maar bessen en andere vruchten zorgen voor vrolijke kleuraccenten in de natuur. Vaak met een ongekende schoonheid. Wanneer
we met Martin Martens en Elly Nijs, beide vrijwilligers bij Staatsbosbeheer het
natuurgebied De Braakman bezoeken, heeft Elly haar emmer al gereed om de
laatste bramen te plukken. Martin is sinds kort gids en vrijwilliger bij
Staatsbosbeheer en zal ons rondleiden en wijzen op aanwezige vogels. Het is
zijn eerste excursie die hij gaat leiden, vertelt hij, niet wetend welke
verrassing hem nog te wachten zal staan. ,,Het is nu een wat rustigere periode
voor de vogels. De mannetjes moeten niet meer achter de vrouwtjes aan, en
vooral bij de kleinere soorten zijn de jonkies uitgevlogen,” begint Martin zijn
excursie. Het gezang is nu een stuk minder dan in mei en juni, wat de
hoogtijdagen voor deze live concerten zijn.
 |
| Bessenpracht op stammetje |
Het is nog
vroeg in de ochtend op deze mooie septemberdag. Een gouden gloed verschijnt aan
de horizon en kondigt het begin van de dag aan. Een haan laat een schor geluid
horen, alsof het nog te vroeg is om te kraaien. Via een graspad gaan we het
natuurgebied in. We zien al de eerste spinnenwebben die in deze tijd extra
opvallen door de dauw waardoor ze behoorlijk doorhangen. De bessen van de
meidoorn kleuren mooi rood en de sleedoorn valt extra op door zijn doffe blauwe
bessen. Elly plukt een blauwzwarte parel en knijpt erin: ,,Wanneer ze zacht
zijn, zijn ze rijp, maar nog erg zuur om te eten. Ook vogels laten ze nog
hangen. De eerste vorst moet er nog overheen, dan pas zijn ze lekker om te eten.
Je kunt er ook prima likeur van maken!” Dat laten we ons geen twee keer zeggen,
en we vullen een emmer met deze mooie blauwzwarte stevige knikkers.
We vervolgen het pad verder en signaleren een eindje
verderop een kale boom met een bijzonder grote vogel. Fototoestellen en
verrekijkers turen al gauw de verte in. Zijn boeven streep en donkere vleugels
doen vertellen dat het hier om een visarend gaat. Een heel bijzondere
waarneming voor hier in De Braakman. Zou het één van
de jongen kunnen zijn uit recente broedsels uit de Biesbosch? Voor Martin een
bijzonder moment zo op zijn eerste excursie als gids!
‘Zijn boeven streep en donkere
vleugels doen vertellen dat het hier om een visarend gaat’
Even verderop spotten we zilverreigers, een blauwe reiger en
een grote groep lepelaars bij de kreek. Een koppeltje dodaars genieten van deze
mooie zomerse dag. Een aalscholver rust
uit op een paaltje. Even lijkt het of hij zijn vleugels gaat uitslaan voor het
drogen van zijn vleugels. Hij wiebelt even, maar blijft vervolgens stil zitten.
We willen verder door het gebied struinen, maar de natuur laat mij per direct
stoppen. Mijn voet zakt weg in een diepe put en slurpt mijn been tot aan mijn
knie helemaal op. Tja, konijnen houden er geen rekening mee bij het maken van
hun woonst dat dit wel eens een wandelpad zou kunnen zijn.
 |
| Lepelaars poetsen hun veren op |
De zon klimt steeds hoger en de temperatuur is aangenaam.
Het koninginnekruid zit vol met zaad. ,,Distelvinken zijn er dol op. Vaak zit
er in het zaad van sommige felgekleurde bloemen nog een restje kleurstof van de
bloem, waaraan deze vogels hun vrolijke kleuren aan te danken hebben,” licht
Martin toe. Hier en daar zien we een bloeiende teunisbloem in het landschap.
Grote groepen heelblaadjes kleuren de graskanten vrolijk geel. De
kardinaalsmuts met zijn roze vruchten maakt het herfstboeket compleet. Een
overgebleven harig wilgenroosje piept er stiekem tussendoor. Het landschap gaat
van een open karakter over naar een meer besloten karakter.
Het graspad leidt
ons langs een dicht bos. Zonnestralen spelen met het licht tussen de stammen
door. Een specht laat zijn uitbundige lach horen en slakken met hun gestreepte
huisjes hangen aan de bomen: ,,Je ziet ze op sommige bomen wel en op andere
weer niet. Ze eten het alg op dat zich op de boom bevindt,” vertelt Elly
terwijl ze haar emmer met bramen, die ze hier en daar nog heeft kunnen plukken,
als een handtasje over haar arm draagt. Wanneer we het struingebied verlaten en
het aangelegde wandelpad verder vervolgen scheren libellen over de hoge
struiken. Takken met rozenbottels hangen weelderig over een raster heen. Even
verderop vervolgen we ons pad langs een oude zeedijk en blijven die een tijdje
volgen. Je komt ze in het Zeeuwse landschap vaak tegen. Bij de laatste
gluurmuur worden we getrakteerd op prachtige glinsteringen op het water. Op een
schiereilandje zien we silhouetten van koeien. Ze lijken zo heerlijk te loungen
bij het water. Zo’n vijftien lepelaars foerageren naar waterdiertjes. Ganzen
strijken ontspannen neer terwijl zwanen een sierlijke vlucht opwaarts nemen. De
natuur blijft letterlijk en figuurlijk in beweging! Nu maar hopen dat de
visarend hier volgend jaar zijn vaste stekkie gaat vinden, én zorgt voor een
nieuwe lichting!
Lees ook:
Braakman: groene oase in extase van mei 2013
Lees ook:
Braakman: groene oase in extase van mei 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten