Tekst: Cora
Verhelst
Fotografie:
Ronny Bouwens
Nu de dagen
korter worden, en de nachten langer, de avonden kouder en de sterren feller,
moet ik nog vaak aan iemand denken. Ik ga dan altijd even naar buiten, de
frisse heldere winterkou in. En dan kijk ik naar die mysterieuze sterren.
Ongrijpbaar, niet bevattend, soms in nevels gehuld, maar altijd fel fonkelend.
Ze staan voor mij symbool voor een heel speciaal persoon. Ook ongrijpbaar, niet
bevattend, in nevels verhuld, maar altijd schitterend aanwezig. Als een heldere
ster. Net als de gele paardenbloem. Of, zoals we in Zeeuws-Vlaanderen ook wel
zeggen, de ‘zêkebèdde’. Diep geworteld in de grond, bijna heel de zomer
bloeiend, soms velden vol! Een bloemetje, zonder tierlantijnen, gewoon, weinig
geurend, stil aanwezig, maar met een ongekende stralende rijkdom. Evenals
mijn oom…
 |
| Als ik een ster zie, moet ik altijd aan mijn oom denken |
Hij hield
van verre reizen en van sterren. In een tweede hands wagentje reisde hij de
hele wereld over. Met zijn sandalen en zijn lange haar, creëerde hij een
hippieachtig uiterlijk. Hij was een beetje een zonderling, maar ook een lopende
encyclopedie. Hij wist veel van landen, cultuur en geschiedenis. Wanneer hij
daarover begon te vertellen, kwamen de woorden als een hard stromende beek,
klaterend naar beneden, om te eindigen in een bodemloos meer, helder en
transparant, met eindeloze vergezichten. Zo vèr reikte zijn kennis.
Altijd op
zichzelf, rustig van aard. In mysterieuze sluiers verhuld. Soms ook met een
vleugje alcohol. Dat was hij. Hij keek graag naar de sterren. Hij nam ons ooit
mee naar de sterrenwacht van waaruit hij via een grote koepel naar de sterren
kon kijken.
Ik kon me nog herinneren, dat er rond dat gebouwtje ‘zêkebèdde’
stonden te bloeien. Je weet wel, die geelachtige zomerbloeier. Met een hele
sterke wortel! Zijn officiële naam is paardenbloem. Als ik dat plantje zie,
moet ik altijd even aan mijn oom denken, die helemaal idolaat was van de sterren
en vaak een bezoekje bracht aan de sterrenwacht. Diepgeworteld in de
sterrenmaterie. Net zo als de wortel van de paardenbloem in de grond.
 |
| Sterren, ongrijpbaar, niet bevattend |
,,Hij had
altijd zo van die twinkeloogjes”, hoorde ik ooit een mevrouw met een hoogblond bobkapsel
vertellen. Welja, als ik dan inderdaad de sterren zie
twinkelen, zo in de pikzwarte nacht, moet ik aan hem denken. Ach, hoe kan het
ook anders.
Op 24 oktober 2015 overleed
hij. Een hogere macht zond hem totaal onverwachts naar de sterren toe. Als een
donderslag bij heldere hemel. Of als de oerknal. Hij had het zelf ongetwijfeld
veel beter kunnen omschrijven. Als sterren- en heelaldeskundige.
Copyright Corawriter 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten