Uitkijk vanaf de dijk

Uitzicht vanaf de dijk over de polder

,,Je kunt hier kilometers ver kijken,” is een veelgehoorde zin van toeristen die in Zeeland op vakantie komen,  ,,en de vele dijkjes die het landschap doorbreken, zo bijzonder.” Lopend over de Oude Zeedijk vlakbij Zuidzande, ervaar je de essentie van deze twee uitspraken. Knoestige wilgenboompjes en meidoorns met bungelende rode besjes begeleiden je over de eeuwenoude verhoging die de mensen in vroegere tijden moesten beschermen tegen de zee. Vanaf deze hoogte heb je in een cirkel van 360 graden een panoramisch uitzicht over de Zeeuwse polders: een stilleven van akkers en stukjes kreek badend in  groene weilanden. 

Korstmossen liggen als een dun dekentje over de takken van de meidoorn. Over de dijk het pad volgend, hebben we het weer mee: een strakblauwe lucht omarmt de Zeeuwse polder. We zien diverse soorten wilgenbomen met holle stammen en met knoestige takken, maar soms ook met slanke stammen. 

De drinkput omkaderd met wilgenboompjes

Het pad maakt een flauwe bocht naar rechts, alhoewel de zee hier al een tijdje buitengesloten wordt, ervaar je de zilte geur van een koel briesje. We kunnen het karrenspoor rechtdoor nemen, maar we gaan naar beneden voor de eerste stop. Een picknickbank biedt uitzicht over de kreek. Hier ervaar je de stilte door de zacht kabbelende golfjes. ‘Natuurgebied Het Zeeuwse Landschap’, staat er op een bord geschreven.

In de verte prijkt de tranende watertoren van Oostburg en zien we miniatuurhuisjes van Zuidzande. Een dijk met populieren doorkruist in de verte ook maar weer eens het landschap. Een biddende torenvalk neemt ruim de tijd om zich op een muis te storten. Het pad verder vervolgend maken we een slingertje naar links. Midden in het landschap zien we een drinkput met wilgenboompjes eromheen.

,,Vanaf de Zeedijk heb je uitzicht op de bijzondere watertoren van Oostburg"

Een ruïne maakt het eeuwenoude karakter van het Zeeuwse land compleet.

Er schijnt hier vroeger een cafeetje geweest te zijn met eigengemaakt bier. Dat was nogal zurig. Je moest wel erge dorst hebben om hiervan te willen drinken.

Op de Austerlitzdijk groeien paddenstoelen

Halverwege de wandeling kun je een tweede stop nemen. Met behulp van informatiepanelen kun je over de geschiedenis en de diverse flora en fauna van deze omgeving lezen. Veel voorkomend zijn de meidoorn (wat we al wisten), hondsroos en verschillende bramen, waaronder de koebraam. Is het je ook al opgevallen dat taluds aan de ene kant steiler zijn dan aan de andere kant? Waar vroeger de zee stroomde, is het minst steil.

De Austerlitzdijk verder vervolgend, zien we omgeploegde akkers bedekt met hompen klei die als visschubben naast elkaar op het land liggen. Op de dijk ontdekken we een bosje lieflijke madeliefjes en donkerbruine paddenstoelen als dichtgeklapte parasolletjes. 

Wanneer je bovenop de dijk loopt, sta dan even stil en geniet van de weidsheid tussen de ongerepte akkers. Aan het eind van het graspad gaan we links de Brugsevaart in. Een glooiend weilandje met dottige shetlanders trekt dan direct de aandacht. Met hun chocoladebruine wollige vacht lijken ze uit een sprookje te zijn gestapt.

We weten het zeker: hier willen we naar terugkomen! Net op dat moment zien we het bord: Minicamping ‘De Paardenwei’. Je kunt het wel al raden! We hebben een plaatsje gereserveerd voor het eerste zonnige voorjaarsweekend dat gaat komen!

Lees ook: Margarethapolder: eldorado voor weide en watervogels