Klim en klauter met de boswachter

Het populierenbos bij de Watertoren in Axel

Wie op excursie gaat met boswachter Anouk, kan rekenen op een avontuurlijke wandeling met verrassingen bij de vleet. Zet je zintuigen op scherp en trek oude kleren en goed schoeisel aan. Want in het populierenbos bij de Watertoren in Axel, dat gewoonlijk is afgesloten, laat Anouk ons klimmen, klauteren en ontdekken.

Het is al half april, volop voorjaar, maar het ontluikende seizoen komt maar langzaam op gang. De meeste bomen zijn nog kaal, hier en daar een voorzichtige zweem groen. Bij de ingang van het gebied staan kleurrijke narcissen ons op te wachten. Alsof iemand ze daar bewust geplant heeft, met de gedachte van: je bent van harte welkom. 

We lopen met zo’n tien man met de boswachter stilletjes richting het populierenbosje, dat na de WO II is aangeplant in strakke rijen, die nu al behoorlijk her en der zijn onderbroken. Want er zijn al wat bomen omgevallen, met hun kluit er nog aan. Er naast diepe putten, die nu opgevuld zijn met water: ,,De poeltjes en de kluitwortels zijn heel aantrekkelijk geworden voor allerlei soorten dieren,” zegt Anouk. In de kluitwortel maken insecten gaatjes om hun nestje te maken. Komen ze uit, dan is het een heerlijk buffet voor vogels. En door al die dode takken, die her en der verspreid liggen, zijn er mooie schuilplekken gecreëerd. 

Terwijl we verder door het groen struinen, gaat het gras over in brandnetels: ,,Over een aantal weken staan ze wel een meter hoog, dan kun je hier niet meer lopen,” licht Anouk toe. Deze plant met zijn negatieve imago blijkt een onmisbare factor te zijn in de natuur. Ze dienen namelijk als waardplant voor de vlinders. Laatstgenoemde diersoort legt zijn eitjes op deze plant waarna ze zich lekker verder kunnen vormen. Dat deze ‘zomerbeauty’ mede tot ontwikkeling komt door dit akelige branderige ding is bijna onvoorstelbaar. Dus zie je een brandnetel? Niet doodspuiten met vergif maar lekker laten staan.

,,Zie je een reekalf liggen, blijf er van af, neem afstand want de moeder komt zeker terug.”

Anouk Pattipeilohij

Het fluweelzachte judasoor

Plots zien we een zevental reeën wegrennen. Zeven witte vlakjes huppen op en neer. Iets verderop blijven er twee staan. Eén blijft ons in de gaten houden. De tweede kijkt de andere kant op. Ze lijken ons te accepteren, maar houden afstand. In de verte horen we een blaffend geluid: ,,Dit is hun alarmroep. Hij waarschuwt de anderen dat wij er aan komen.” We blijven even staan en luisteren naar het bijzondere geluid van de ree. Een tjiftjaf en een zanglijster zingen er ongestoord door heen. Het is een mengelmoes van natuurgeluiden. ,,Binnenkort worden de reekalfjes weer geboren. Die kunnen overal liggen hier midden in het groen. Zie je er een, blijf er vanaf, neem afstand want de moeder komt zeker terug,” doceert Anouk.
We struinen verder door een wirwar van takken en boomstammen. Het wordt nu echt klimmen en klauteren. Een slakje met een gestreept huisje glijdt langzaam over een tak heen. Terwijl de zon steeds meer begint te schijnen, zwoegen wij verder. Boomstam op, boomstam af. Zodra je er een beetje handigheid in krijgt, is dit eigenlijk wel een leuke manier van natuur beleven. Lekker klimmen en er weer van af glijden. Ondertussen timmert een specht een gat in een boomstam. Wij worstelen ons door de mikado van boomstammen heen. Tja, natuurbeleving is soms flink werken. Maar dan kom je ook de mooiste natuurfenomenen tegen: prachtige gekleurde korstmossen die zich als dekens over de stammen uitgespreid hebben, fluweelzachte paddenstoelen, opkomende speerdistels, gakkende ganzen, zingende boomkruipers. En de koekoek. Is de lente nu dan echt aangebroken? 

Wil je ook op avontuur met de boswachter? Zondag 6 mei en zondag 27 mei staan er weer twee excursies op de planning: ‘Lentewandeling Braakman Noord’ en ‘Orchideeën van Braakman-Noord’. Kijk voor meer informatie op de website van Staatsbosbeheer.

© Copyright Corawriter 2018