Fotografie: Ronny Bouwens
Hier zit ik
dan weer. Ja hoor. Inderdaad. Achter mijn laptop. En het toetsenbord
natuurlijk. Terwijl ik de toetsen in ritmische bewegingen aanraak, stromen de
woorden als een kabbelend beekje over het scherm. Om vervolgens als losse
componenten samen te smelten tot complete zinnen. Soms met een vleugje humor,
drama, of emotie, met hier en daar wat leerzame tips.
 |
| Onze eerste foto van Knabbel: wat waren we trots! |
Ondertussen
ben ik met het aftellen begonnen. Je vraagt je nu natuurlijk af, waarvoor. Ik
zie namelijk het nummer 94 bovenaan mijn scherm staan. Dat betekent dat ik nog
6 aantallen verwijderd ben van de 100. Het getal 100 klinkt magisch. Maar 100
keer wat? Nou, 100 x ‘zomaar een stukje’. Zo ben ik eigenlijk begonnen. Ik wilde het
schrijven toch een beetje leren, en toen werd ‘zomaar een stukje’ geboren. Ik
zit nu namelijk op nummertje 94. Ik ben eigenlijk wel benieuwd waar de
honderdste over zal gaan. Dat weet ik namelijk zelf ook nog niet. Of het
positief klinkend zal zijn, emotioneel, of vol drama. Ook afhankelijk van de
situatie, van mijn gemoedstoestand, en van de tijd van de dag. Of ik wijn op
heb of niet. Dat maakt soms ook verschil. Die tip heb ik meegekregen tijdens
mijn opleiding ‘journalistiek schrijven’. Als het niet lukt: gewoon een glas
wijn nemen, of een stukje gaan wandelen, je gedachten verzetten door wat anders
te doen. Ja, die tips krijg je allemaal. Die van het glas wijn, neem ik altijd
als eerste. Je kunt je voorstellen dat er al heel wat flessen doorheen zijn
gegaan. Ook heb ik veel onderwerpen voorbij zien komen. Soms ontstonden ze
gewoon. Andere moest ik stimuleren, of voeden. Er zijn ook ‘zomaar stukjes’ bij
die ik nog nooit heb gepubliceerd. Ik zeg het maar even. Want je hebt altijd
van die control freaks die dan stiekem al die teksten van mijn weblog gaan
tellen. Want dan klopt de telling zeer zeker niet. Dat kan ik je nu al
vertellen. Dus bespaar je de moeite.
 |
| Niet alleen de wijn, ook de likeur vloeide rijkelijk tijdens het tot stand komen van de stukjes |
Ik wacht
gewoon af op de dingen die komen gaan. Zoals bij het eerste begin. Ben jij die
trouwe lezer vanaf december 2012? Als dat het niet het geval is, kan ik je mijn
eerste tekstje best aanraden: ‘Knabbel en Babbel in het bos'. Ik weet het nog
goed toen ik het voor het eerst publiceerde op mijn weblog. Wat was ik euforisch.
Mijn eerste stukje! Omdat de adrenaline zo door mijn lijf denderde, moest ik
gelijk een half uur op de crosstrainer. De euforie is niet meer zo hevig als in
het begin. Maar goed. Lees die Knabbel en Babbel nog maar eens. Misschien heb
je dezelfde euforie als ik toen. Ga je daarna gelijk sporten! Maar dat weer
terzijde. Ik moet het afwachten hoe de 100e editie zal zijn.
Misschien zijn we dan wel op vakantie. En rijden we door een mooi stukje
Frankrijk. Of België. We hebben nog heel wat bijzondere plaatsjes op de
planning staan. Hopelijk kan ik je wat toeristische tips meegeven in mijn 100e
aflevering. Aangezien de zomer voor de deur staat. Het kan ook zijn dat we dan
gewoon in Perkpolder staan op de camping. Of in Postel. Net over de grens van
Nederland/België. Met Pasen naar Postel. Ja, daar zijn we inderdaad geweest met
de Paasdagen. We hadden schitterend weer! Nee, dat was niet dit jaar. Dat was
in 2014. Daar zijn de stukjes ‘een tipje van de lente opgelicht’ (april 2014)
en ‘schildpadden aan de schelde’ (juni 2014) ontstaan. Ja, je moet er inderdaad
op uit om je fantasie te prikkelen. En al schrijvende, komt het vaak vanzelf. En
dat glas wijn? Dat zal vast een heel kistje worden bij de honderdste! Wat zal
ik dan euforisch zijn. Loop ik gelijk de marathon!
Lees ook:
'Knabbel en Babbel in het bos' en 'Zatte bramen' van december 2012
Copyright Corawriter 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten