De cursor knippert. Het blad van mijn scherm is nog
maagdelijk wit. Wacht maar eens. De stroom aan woorden zal spoedig vloeien, als
wijn dat wordt ingeschonken in een kristal helder glas. Dit wordt één van mijn
mooiste, beste, meest legendarische, sfeervolste, spannendste, bijzonderste en
meest fantastische blog! Dit gaat een succes worden! Ik hoop niet
gestoord te worden, want elke prikkel zorgt voor een verminderde concentratie.
Wacht, mijn vriend zegt wat. Wat? Wat vind je zo slecht niet? De plank voor de
eekhoorn, voor onder het voederhuisje. Wat? Zwart gemaakt? Hè? Zwart gemaakt? O
ja, je hebt de plank zwart gespoten. Nee, geeft niet. Het eekhoornhuisje is nu
toch klaar, overal voer, op de plank, in het huisje. Als hij maar komt. Wie? O ja,
de eekhoorn. Wat zeg je? Straks lekker douchen, zegt hij. Ik neem een slok
melk, voor extra concentratie en inspiratie. Ik wacht tot het komt…ik hoor de
afwasmachine ritmisch ronken, auto’s rijden af en toe voorbij. Wacht eens even,
er schiet mij wat te binnen. Had ik je al verteld dat we afgelopen weekend een
paar daagjes aan de kust hebben verbleven? Toen we daar waren, zijn we gaan
fietsen langs slingerende dijkjes en glooiende duinen en op de achtergrond een
ruisende zee.
,,Tweehonderddertig duizend?! Laat maar zitten, die frambozen. Ik koop ze wel op de markt voor 2 euro dertig. Net zo lekker.''
En ineens, zagen we een bord. Te koop, stond erop. Het hoorde bij
een huisje onderaan een dijk. De woning netjes verzorgd, met een schuur en
ruimte voor een moestuin. Je kijkt zo het land in. Heerlijk! Wat een vrijheid! En
vlak bij het strand. Ideaal om even uit te waaien. Ik zie me er helemaal
zitten. Beetje tuinieren, beetje groente en fruit kweken. Wat dacht je van
worteltjes, boontjes, frambozen. Heerlijk, verse frambozen voor in de yoghurt
of op een hete zomerdag op een ijsje. Met wat slagroom, natuurlijk. Mmmm. Hoeveel
kost dat huisje? Even kijken. Even googlen. Liniedijk, Versvliet. Internet
zoekt het even voor me op. Wacht, hier heb ik het; 230! Nee! Tweehonderdertig
duizend?! Laat maar zitten, die frambozen. Ik koop ze wel op de markt voor 2
euro dertig. Net zo lekker. En een stuk goedkoper! Maar goed. Ik dwaal weer
helemaal af. Weer terug naar mijn blog. Het spannendste moet nog komen. Maar
wacht even, hoe laat is het? Acht uur? Het weer begint zo. Ik zet even de tv
aan. Sorry hoor, ik moet het weer zien. Even kijken of het zomers wordt morgen
en ik toch echt dat ijsje kan gaan eten met die heerlijke frambozen. Sorry, dat
spannende item heb je echt nog van mij tegoed. Maar dan wel in een volgende
blog. Nog even geduld…
Copyright Corawriter 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten